तितो सत्य

                                    लालीगुरांश  
कहिल्यै नथाक्ने समाजसेवीहरुले
सेवा र आदर्श बाँडीरहेछन्
ठसठस गन्हाउने कुख्यातीहरुले
भ्रष्टाचारको दुर्गन्ध फ्याकीरहेछन् ।

गरिबीको अगुल्टो ठोसी ठोसी
अनुदान र ऋणको मुस्लो सल्काइरहेछन्
गरिवको ढाडलाई पिर्का ठानेर
गजधम्म बसी धार्नीको ह्याकुलो सेकाइरहेछन् ।

भन्छन् आगो र पानीसँग नखेल्नु
दुबै खतरनाक हुन्छन्
आगोले डढाउँछ, पानीले बगाउँछ ।

साँच्चै यो तथ्य प्रमाणित नै भयो
जनताको आक्रोसको आगो र
जनलहरको भेलले
कतिलाई डढायो, कतिलाई बगायो ।

जनताकै भेल र डढेलोबाट
कति शहिद भए, कति अलपत्र परे,
कति मरे, कति मुस्किलले बाँचे,
कतिलाई होस आयो, कतिलाई आएन
यति हुँदा पनि अझै देशले सही नेतृत्व पाएन ।

कहिले जन्माउलिन नेपाल आमाले
गान्धी, मण्डेला, देंगस्यावोपिंग जस्ता पिता
अनि कहिले पाउलान नेपाली जनताले
टेरेसा, नाइटिंगेल जस्ता माता ।