Saturday, 31 January 2015

च्यात्तिएको यो मन

                                        लालीगुरांश    
मोजमस्ती मै डुबेछु म थाहा थिएन कहाँ छु
ईच्छा रहर मरीसके अहिले जीउँदो लास भाछु
खोटो रहेछ भाग्य मेरो पाउनु दुःख पाछु
पटक पटक जीवनमा मैले धेरै धोका खाछु ।

किन होला अब मलाई आफ्नै बिश्वास छैन
साधन मात्र भएँ जहिल्यै इज्ज्यत कहिल्यै पाइन
सबै आउँछन् मिठो बोल्छन् सपना मात्र बाँड्छन्
वास्तविकता जाने पछि मिलौं दुर भाग्छन् ।

जीवन भोग्न जानीनछु अल्लारे थियो बेला
जीवन साथी साट्दा साट्दै पुगेछु देहब्यापारको मेला
धेरै पछि चाल पाएँ त्यो त जीउँदो नर्क रहेछ
सयौं प्रयास गरें सुध्रिन तर धेरै ढिलो भएछ ।

संगतको फलले मलाई पिर्नु सम्म पिर्यो
आफ्नो मात्र कहाँ होर परिवारकै साख गिर्यो
कसरी धानौं बाँकी जीवन जीउने रहरै छैन
समाजले नि पिर्छ मात्रै आधार कहीं पाईन ।

लक्ष्य योजना केही छैन झरेको पात भो जीवन
बोझ लाग्न थाल्यो झन् झन् मरीसक्यो यो मन
ब्यापार पनि चल्न छाड्यो खस्क्यो क्यारे जोवन
कति टालौं कति गाँसौं च्यात्तिएको यो मन ।









Friday, 16 January 2015

उनीलाई आग्रह

                                                लालीगुरांश
सम्झिएर मलाई प्रिय, आँशु कहिल्यै नझार्नु  है
साथ टाढा भए पनि मायाँ कहिल्यै नमार्नु है
मायाँ धेरै लाग्यो भने मन भित्रै राखीदिनु
याद धेरै आयो भने मुटुभित्रै बाँधीदिनु । १ ।

दाहिने आँखो फरफराए धेरै चिन्ता नगर्नु है २
नाजुक मेरो हाल यो कसैलाई नभन्नु है
अतितले धेरै सताए मनको वाँधमा थुनीदिनु
अशुभ खबर आयो भने हिम्मत राखी सुनीदिनु । २ ।

साथ मेरो छुटे पनि जिन्दगीलाई नरोक्नु है २
दुःख तिमीले पायौ भने दोषि मलाई नठान्नु है
जिवनमा खुशी छाए खिलखिलाइ हाँसीदिनु
निरासाले बाटो छेके आँशु बनाइ बगाइदिनु । ३ ।

कालै मलाई आए पनि सिन्दुर कहिल्यै नपुच्छ्नु है २
विद्ववा आपुूलाई नठानी रातै वस्त्र लगाउनु है
मन मिल्ने साथी पाए लगन गाँठो कसीदिनु
उसको मायाँ शिरमा राखी मेरो माया कुल्चीदिनु । ४ ।

जिवनका भोगाइहरुमा कहिल्यै तिमी नथाक्नु है २
पल पलका खुशीहरुलाई पुूल सम्झी सजाउनु है
सपनामा म आएँ भने खराब सपना मानीदिनु
मेरो याद ताजै भए नासो मात्र ठानीदिनु । ५ ।

सम्झिएर मलाई पि्रए आँशु कहिल्यै नझार्नु है
साथ टाढा भए पनि मायाँ कहिल्यै नमार्नु है । २

Thursday, 15 January 2015

सडक बालक

          लालीगुरांश         
हेर गरिव वालक
सुतेको छ सडकमा
नाङ्गो र भोको बिचरा
लाचार छ गरिवीमा ।

नत लुगा आङ्गभरी
न त चारो पेटभरी
जीउँदो लास झैं गरी
बाँचेको छ मरी मरी ।

बाबा आमा कोही छैनन्
जाने ठाउँ काहीँ छैन
ऊ पनि त मान्छे नै हो
आत्मा त मरेको छैन ।

फोहर भित्र पसेर
खाने कुरा खोज्छ ऊ
फ्याकिएको खाना भेट्दा
खुशीले दङ्ग पर्छ ऊ ।

ऊशा सँगै बिउँझन्छ
साँझ सँगै निदाउँछ
गल्लीका कुकुरलाई
आफ्ना साथी बनाउँछ ।

बातमार्ने साथी छैनन्
बिर्सिएछ बोल्न पनि
नौलो मान्छे देख्दा खेरी
भगाउँछ भुक-भुक गरी ।